Opdracht Mariken

De Moenen van nu.

Er was eens een meisje genaamd Mariken. Net als elk ander naïef meisje van 16 heeft ze de nieuwe social media app op haar telefoon staan: Tinder. Er was ook een jongen, die twee kilometer verderop leefde, en hij heette Moenen. Net als elke stoere player heeft hij ook de populaire app Tinder op zijn telefoon staan. Zo kan hij makkelijk 'chicks regelen'.
Deze twee worden door Tinder in contact met elkaar gebracht. Ze beginnen te praten en er ontstaat een leuk, spontaan gesprek over van alles en nog wat. Ze besluiten hun mobiele nummers uit te wisselen. Uiteindelijk spreken ze af in Utrecht, ook al wilde Mariken dit eigenlijk niet, Moenen heeft haar overgehaald. Ze gaan gezellig bowlen.
Aan het eind van de avond heeft Moenen Mariken zo erg ingepalmd dat ze helemaal tot over haar oren verliefd op hem is. Ze gaan op nog een paar dates en eigenlijk gaat alles perfect. Moenen verwend Mariken, die van huize uit eigenlijk niet zoveel rijkdom gewend is. Hij geeft haar dingen waar ze nooit van had durven dromen.
Maar Mariken blijft zich afvragen wat voor werk hij doet dat hij zo veel verdient. Hij heeft altijd honderden euro's cash op zak en Mariken heeft al meerdere malen gevraagd waar al dat geld vandaan komt. Moenen blijft Mariken vertellen dat hij een baan heeft bij de plaatselijke supermarkt, maar Mariken weet gewoon dat je daarmee niet zoveel geld kan verdienen.
Uiteindelijk komt Mariken erachter dat Moenen mensen oplicht via internet, heeft Mariken het gehad. Hij mag haar dan wel alles gegeven hebben, maar in haar hart is Mariken een eerlijk meisje, die liever mensen goed doet dan dat ze veel geld heeft.

Recensie, Rendez-Vous

Esther Verhoef, Rendez-Vous

Esther Verhoef (’s-Hertongebosch, 1968) is een van de succesvolste schrijvers van Nederland. Er zijn meer dan anderhalf miljoen exemplaren  van haar boeken verkocht. Haar psychologische thrillers zijn dan ook zonder uitzondering bestsellers en Rendez-Vous is hier een van. In 2006 won ze met dit boek, als eerste Nederlands auteur, de zilveren vingerafdruk, een publieksprijs voor beste thriller. De film  zou dit jaar in de bioscoop moeten verschijnen. In eerste instantie verwachtte ik niet echt veel van het boek. Ik had verwacht dat het je standaard ‘affaire gaat fout’ boek zou zijn, maar rendez-vous heeft zeker mijn verwachtingen overtroffen.

Het boek begint met een scène in een cel op het politiebureau. Het grijpt je aandacht gelijk en je vraagt je af wat er gebeurd is, waarom de vrouw, Simone, in deze cel zit. Daarna gaat het boek terug naar een verhaal dat wordt verteld door deze Simone. Ze vertelt over hoe haar leven in Frankrijk begonnen is. Ze is op 34-jarige leeftijd met haar man, Eric, en haar twee kinderen, Bastian en Isabelle, naar Zuid-Frankrijk verhuist. Ze willen samen een chambres d’hôtes beginnen en deze later uitbreiden naar een heel vakantiepark. Om deze droom te realiseren moeten ze wat obstakels overwinnen.

Ten eerste komt de familie erachter dat werklui vinden in Frankrijk niet even makkelijk is. Ze leven dan ook in een caravan, omdat het huis simpelweg nu nog niet bewoonbaar is. Eric vindt echter een goedkope Nederlandse aannemer, Peter, die heel snel bij hen aan de slag gaat. Samen met een ploeg van Franse jongemannen werken Peter én Eric aan het huis. Één van deze mannen trekt onmiddellijk de aandacht van Simone, die zich verwaarloosd voelt doordat Eric zoveel bezig is met het huis. Ook komt ze erachter dat ze eigenlijk altijd alles heeft gedaan wat anderen van haar vroegen.

Tussen deze aantrekkelijke jongeman, de twintigjarige Michel, en Simone ontstaat een heftige en onstuimige affaire. Als Peter dan ook achter deze affaire komt, gaat hij zich heel raar gedragen. Hij begint spontane gesprekken over Franse vrouwen die snel vreemdgaan, en dat Simone wel snel went in Frankrijk. Uiteindelijk gaat hij over in het chanteren van Simone, waardoor Simone erg bang voor hem wordt. Michel is opeens onbereikbaar, en Peter laat haar denken dat Michel alleen een affaire was begonnen met haar zodat Peter haar uiteindelijk kon afpersen.

Eric en Peter willen rond dezelfde  tijd zaken doen, ze willen samen vakantiehuisjes bouwen, maar hiervoor zou Eric wel 2 ton moeten inleggen. Simone houdt voet bij stuk en blijft volhouden dat ze Peter niet vertrouwt en vertraagt hiermee in ieder geval de deal. Er zijn meerdere gedachten van Simone te lezen over plannen die ze heeft om Peter te vermoorden. Peter en Simone leggen echter hun ruzie bij en Peter betaalt al het afgeperste geld terug aan Simone.

Enkele weken later verschijnt Michel echter weer op het toneel. Het bleek dat Peter hem had weggestuurd naar een klus ver weg, en dat Michel wel geprobeerd had in contact met Simone te komen in tegenstelling tot wat Simone dacht. Zij dacht dat hij haar vermeed, dat ze alleen een trofee was: een getrouwde vrouw die hij makkelijk had kunnen verleiden. Het is echter zo dat Michel echt wat voor Simone voelt en als zij er een punt achter zet is hij compleet gebroken. De dag daarna verschijnt hij niet op zijn werk en is ‘ziek’.

Diezelfde avond begint Eric weer over zijn zakenplannen met Peter, hij wil die avond naar Peter toe om de plannen uit te werken. Simone is het er niet mee eens, maar hij gaat toch. Eric is weg, de kinderen liggen op bed en Simone is erg emotioneel. Dan komt Michel langs en hebben ze nog één avond samen, buiten. De dag erna heeft Simone een heftige ruzie met Eric. Hij is boos omdat ze weg (buiten) was toen hij thuiskwam, zij is boos omdat hij zaken wil doen met Peter. Ze zegt dat ze bij hem weggaat als hij ooit zaken zou doen met Peter.

Het is de laatste dag dat de Franse werklui, waaronder Michel, bij Simone en Eric thuis komen werken. Michel heeft geld nodig, omdat Eric hen niet uitbetaald, zegt hij. Simone geeft hem geld, maar wel met de boodschap dat Eric wel degelijk het geld aan Peter heeft gegeven,dus dat Peter hoogstwaarschijnlijk de schuldige wel moet zijn. Als iedereen van de werklui weg is komt Peter stomdronken en heel boos op Simone af. Hij zegt dat ze ervoor moet zorgen dat hij het geld wel krijgt van Eric. Hij randt Simone aan.

Simone, compleet overstuur, gaat ’s avonds naar Michel. Ze vertelt alles wat er gebeurd is, dat Peter haar had afgeperst, aangerand en dat Eric altijd betaalde, maar dat Peter dat geld niet altijd uitbetaalde aan zijn werknemers. Michel, een jongen met een strafblad, net als alle andere werknemers van Peter, gaat in een vlaag van woede samen met één van de andere werklui ervandoor. Zonder Simone.

Terwijl dit hele verhaal vertelt wordt, loopt er ook een ander lijn door het verhaal heen. Het verhaal dat Simone in de gevangenis zit. Je komt in die stukjes steeds meer te weten. Er is iemand vermoordt. Dan blijkt dat diegene Peter is. Je weet dan Simone een enorme hekel aan hem heeft. Dat ze zelfs hem wilde vermoorden. Simone is opgepakt. Haar portemonnee is een bewijsstuk. Maar Michel bekent, hij heeft Peter doodgeslagen. En Hij had Simones portemonnee gestolen en achtergelaten op crime scene.

Simone weet echter dat Michel haar volledig heeft vrijgepleit. Dit deels ten onrechte, aangezien Simone dacht dat ze Michel tot moord heeft aangezet. En hij had haar portemonnee niet gestolen, maar in zijn zak gedaan, nadat zij hem was verloren op zijn bed.

In de laatste zin van het boek blijkt dat Simone zwanger is.

Ik vind het een ongelofelijk goed boek. Goed geschreven en het houdt je bezig tot het laatste woord. Het is erg reëel, maar het is niet zo dat er niks spannend gebeurd. Door de kleine stukjes die worden geschreven over Simone in de cel, kom je meer te weten over de misdaad, terwijl de grote verhaallijn meer uitwijdt over haar alledaagse leven en haar affaire met Michel. Ook is het boek erg actueel, je hebt genoeg mensen die vertrekken naar Frankrijk en die zichzelf tegenkomen. Er zijn genoeg mensen die in een affaire terechtkomen. De moord is minder vanzelfsprekend, maar niet onmogelijk in de beschreven situatie.

Ik zou het boek zeker aanraden, want het heeft mijn verwachtingen echt overtroffen!

Titel: Rendez-vous

Auteur: Esther Verhoef

312 bladzijdes

Noordhoff Uitgevers BV, Groningen/Houten

2012

Leesgroep: Het DIner, Herman Koch

Het Diner.

Voor deze opdracht hebben Yara, Christel en ik Het Diner van Herman Koch gelezen. We hebben Het Diner gekozen, omdat toch al redelijk veel mensen dit boek hadden gelezen. We verwachtten dat het boek niet te moeilijk was om te lezen, spannend en toch ook erg diepgaand. Veel van deze verwachtingen zijn ook waargemaakt, het boek was inderdaad niet te ingewikkeld en de ik-verteller gaat diep in over dingen die er in zijn leven gebeurd zijn. Toch was het boek niet zo spannend als we verwacht hadden, ook al heeft het boek vele open plekken.
De titel van het boek is makkelijk te verklaren. Het boek heet Het Diner en het speelt zich dan ook af in een restaurant. Paul, Claire, Serge en Babette komen hier bij elkaar om het incident van hun zonen te bespreken, terwijl ze uitgebreid dineren.
De belangrijkste personen in het verhaal zijn Paul, Claire, Serge, Babette, Michel, Rick en Beau Lohman. Ze zijn dan ook allemaal familie van elkaar. Paul Lohman is de hoofdpersoon en ook de verteller. Tijdens het boek krijg je het idee dat Paul psychisch niet helemaal in orde is. Zijn vrouw, Claire, is zijn alles en hij vertrouwt haar blindelings. Claire Lohman wordt dan ook beschreven als een erg liefdevolle vrouw die overal verstand van heeft. Paul beschrijft ook dat ze erg ziek is geweest. Hij kan ook niet vaak genoeg zeggen hoeveel geluk hij met haar heeft gehad. De meeste dingen die Paul in het boek vertelt gaan over hemzelf en zijn gezin. Hij beschrijft zijn gevoelens, die meestal negatief zijn, en ook niet helemaal normaal. Hij is ook erg agressief.
Claire en Paul hebben ook een zoon, Michel Lohman. Michel wordt door Paul beschreven als een rustige jongen, die volgens zijn vader weinig problemen veroorzaakt (hij rookt niet en drinkt met mate). Wel wordt er nadruk op gelegd dat Michel erg op zijn vader lijkt qua agressie. Twee goede vrienden van Michel, die tevens ook zijn neven zijn, zijn Rick en Beau Lohman. Rick Lohman is de zoon van Serge en Babette. Hij wordt niet heel duidelijk beschreven in het boek, maar wat je wel over hem weet is dat hij een beetje een meeloper is. Hij loopt achter Michel aan en heeft blijkbaar een enorm schuldgevoel over wat ze gedaan hebben. Beau Lohman is de geadopteerde zoon van Serge en Babette. Hij komt oorspronkelijk uit Burkina Faso. Hij weet wat Michel en Rick gedaan hebben en chanteert hen hiermee.
Serge Lohman is ook een belangrijk persoon in het boek. Hij is de broer van Paul, maar er is niet echt sprake van broederliefde. Serge is ook een kandidaat in de presidentsverkiezingen. Paul beschrijft hem als een man die veel doet aan zijn imago en die doet alsof hij verstand heeft van allerlei soorten wijnen en eten. Babette Lohman is zijn vrouw. Ze wordt beschreven als een erge standvastige en rustige vrouw. Toch is ze erg emotioneel over wat Rick en Michel gedaan hebben.
Het boek bevat vele open plekken. De namen van steden, restaurants, ziekenhuizen en cafés worden weggelaten. De ziekte die Claire heeft wordt ook niet genoemd. Deze open plekken maken het boek toch op een of andere manier echter. Het lijkt net of deze details alleen maar worden weggelaten omdat dit ook werkelijk is gebeurd. Andere open plekken worden wel gebruikt om de spanning op te bouwen. Je wilt bijvoorbeeld weten wat Paul zag op de telefoon van Michel. En wat Michel en Rick hebben gedaan, wat er nu met hen gaat gebeuren.
Het verhaal wordt verteld vanuit de ik-vertelsituatie. Je leeft het hele verhaal mee door de ogen van Paul Lohman. Hij vertelt over het diner met zijn vrouw, zijn broer en zijn schoonzus. Het verhaal bevat terugblikken. Zo vertelt Paul dat hij vroeger leraar geschiedenis was, maar dat hij een aantal jaar geleden doorgedraaid was tijdens een les. Hij moest daarom door een psychiater behandeld worden en werd op non-actief gesteld. Ook blikt hij terug op het incident waar zijn zoon bij betrokken was. Dit zijn enkele voorbeelden van de terugblikken.
Het verhaal wordt de ene keer in tegenwoordige tijd vertelt, bevoorbeeld als ze zitten te eten. Je bent er op dat moment als het ware bij. Maar als hij terugblikt, dan staat het in de verleden tijd. Zo wisselt het door het hele boek.
Het boek bevat verschillende motieven: liefde, familie, eten en moord. Liefde als in hoever de liefde voor je eigen kind gaat. Moeten Paul en Claire het geheim van hun zoon geheim houden, of moeten ze hem toch aangeven bij de politie? Familie staat ook centraal in het boek. Vooral de banden tussen familie. De familie zorgt goed voor elkaar. Dit kun je bijvoorbeeld zien in het terugblik over de tijd dat Claire in het ziekenhuis lag. Babette en Serge wilden voor Michel gaan zorgen, omdat ze bang waren dat Paul het niet aankon. Het boek draait ook om eten. Elk hoofdstuk begint met een gang. Het eten wordt dan ook tot in detail beschreven. Moord is ook een van de motieven. De gebeurtenis waar het hele boek eigenlijk over gaat is dan ook de moord die de zoons gepleegd hebben. Het is ook het belangrijkste gespreksonderwerp.
De setting van het verhaal is het restaurant. De naam is onbekend. In terugblikken worden wel namen van plaatsen genoemd. Het pinhokje waar de dakloze om het leven komt is ook een belangrijke plaats in het verhaal.
Het thema van het verhaal is twijfelen. Er wordt over veel dingen getwijfeld. Moeten Paul, Claire, Serge en Babette hun kinderen aangeven om wat ze gedaan hebben? Moeten ze hun kinderen beschermen? Moet Serge zich terugtrekken uit de presidentsverkiezingen? Hoe moeten ze omgaan met zoiets verschrikkelijks?
We vonden het boek allemaal wel makkelijk door te lezen en ook best leuk. Het was spannend genoeg om het interessant te houden tot de laatse bladzijde.

De discussie verliep erg goed. Over de meeste dingen waren we het eigenlijk gewoon eens. Toch is het misschien handiger om echt af te spreken een volgende keer, wat nu erg lastig ging omdat we in verschillende klassen zitten. Het was moeilijk een moment van overleg af te spreken.
Van deze opdracht heb ik geleerd hoe ik een boek goed kan analyseren. Goed te kijken naar de verdere inhoud van het boek en niet alleen maar naar het verhaal. Je kijkt ook naar de personages en naar de dingen die spelen in het verhaal.
Ons boek was een niveau 3 boek. Ik vond het eigenlijk een beetje te makkelijk, want ik kwam er heel snel doorheen. Ik vond het verhaal wel leuk, maar de volgende keer zou ik liever een iets moeilijker boek willen lezen, uit niveau 4 in ieder geval. Ik weet nog niet specifiek welk boek.

Why I love this book, Kaas, Willem Elsschot

Kaas, Willem Elschot

Is kaas een bestseller?

Om deze vraag te kunnen beantwoorden moeten we het boek analyseren op 17 punten. Het boek Kaas gaat over een man die in kaas gaat handelen, maar dat mislukt. Ik vind het boek eigenlijk geen bestseller, maar wat vind de checklist van De Groene Amsterdammer?

Voor een bestseller is het nodig om een verhoogde inzet te hebben; er moeten mensen met interessante achtergronden in het boek voorkomen. In Kaas zijn de mensen heel normaal. Laarmans, de hoofdpersoon, is een Belgische klerk, werkende en wonende in Antwerpen. Later in het verhaal is hij ook nog een mislukte kaashandelaar. Wel heeft Laarmans innerlijke conflicten tijdens het verhaal. Wat moet hij nou met al die kaas, hoe gaat hij dat aanpakken? Wel blijven deze conflicten beperkt tot zakelijke dingen. Je merkt bij ook bij de details dat het meer om de zaken gaan dan om Laarmans persoonlijke leven. Je weet hoe hij zijn kantoor inricht, maar je weet bijna niets over zijn familie, alleen de namen en Laarmans’ mening over hun gedrag.

Het hele verhaal speelt zich af in Antwerpen, uitgezonderd de één of twee ‘zakenreizen’ die Laarmans maakt naar Brussel en naar Amsterdam. De locatie speelt geen grote rol in het verhaal, zo herinnerd hij zich niks over Amsterdam zelf en vertelt hij niks over Antwerpen, alleen dat hij er woont. Wel is Laarmans een menselijk persoon. Dit komt omdat zijn zelfvertrouwen erg wordt aangetast door de vele mislukkingen die hij meemaakt, net als bij mensen nu. Het lot speelt in Kaas ook een belangrijke rol; dingen gebeuren op precies het goede moment of juist net niet. Zo komt de eerste grote bestelling kaas binnen net nadat Laarmans ontslag heeft genomen.

De tips zeggen ook dat je voor een bestseller buitensporige karakters moet creëren. De karakters in Kaas zijn echter bijna het tegenovergestelde. Misschien waren ze buitensporig in 1933, omdat Laarmans een onderneming aangaat en zijn zoon tegen hem ingaat, maar in de 21^e eeuw zijn ze eigenlijk saai. Het verhaal zelf gaat meer om de mislukte onderneming dan om de persoonlijke conflicten eromheen. Dit komt omdat er ook niet veel persoonlijke conflicten zijn, afgezien van de enorme vooroordelen die Laarmans heeft over vrouwen en kinderen.

De karakters in het verhaal transformeren eigenlijk niet. Het enige verschil tussen het begin en het einde is dat ze nu in huize Laarmans geen kaas meer eten en ook niet meer over kaas praten Laarmans wordt echter wel op de proef gesteld en hij komt erachter dat hij toch niet zo’n goede handelaar is als dat hij dacht. Ik kan me eigenlijk totaal niet inleven in de man, door zijn ouderwetse gedachten over de wereld.

Een voordeel van het verhaal is dat er geen subplots in voorkomen. Het enige verhaal dat 

wordt vertaal is het verhaal van Laarmans’ mislukte onderneming. De titel past dan ook wel perfect bij het boek, het gaat alleen maar over kaas. Toch vind ik de titel totaal niet intrigerend, ik zou het boek niet zomaar pakken als ik in de bibliotheek rondliep. Een andere tip van de lijst van De Groene Amsterdammer is ‘show, don’t tell’, maar dit is niet het geval bij Kaas. Alles wordt beschreven en verteld. Het is wel een boek waarin bijna geen cliché karakters in voorkomen. Ook is het einde totaal niet cliché, omdat het einde hetzelfde is als het begin. Laarmans heeft dezelfde baan en de rest van zijn leven is nou ook niet bepaald veranderd.

De enige onverwachte ontwikkeling van het boek is dus ook het einde. Ik had verwacht dat Laarmans aan het einde een of andere bekende kaashandelaar zou zijn geworden, maar dat gebeurde niet. Je hoeft dus ook niet te suggereren dat het einde slecht is, want eigenlijk is het einde gewoon slecht. Alles is terug waar het begon.

Ik kan hieruit denk ik wel concluderen dat Kaas geen bestseller is. Volgens de 17 punten van De Groene Amsterdammer heeft het boek meer punten niet dan wel. Vooral de karakters voldoen niet aan de eisen die de lijst stelt. Ze zijn niet intrigerend en buitensporig genoeg. Ook zijn de gebeurtenissen niet interessant genoeg om het boek een bestseller te maken. Kortom, Kaas is geen bestseller. 

Verwerkingsopdrachten Literaire Theorie

Economie: De verpakking is alles?

Vast, Ton Anbeek
De omslag vind ik op het eerste gezicht niet echt interessant, omdat het alleen maar letters lijken. Als je echter dichterbij kijkt, zie je dat elke letter een gevangenis op zichzelf is. De tralie doet je gelijk denken aan een criminele instelling.
Joe Speedboot, Tommy Wieringa
Deze omslag snap ik niet helemaal. Er staat een jongen voorop met een soort van sinaasappel op zijn schouder. De foto kan ik ook niet echt combineren met de titel.
Het moest maar eens gaan sneeuwen, Tjitske Jansen
Op deze omslag staat een jongetje met een duikbril. De duikbril is beslagen en het jongetje kijkt bijna verbaasd. Het is wel een indrukwekkende cover, maar ik vind het niet echt bij de titel passen.
De Zonnewijzer, Maarten 't Hart
Hier staan een paar blaadjes met een bloemkelk. Het is geen foto, maar een tekening. Op zich kan je de titel misschien wel combineren met het plaatje, maar hoe zou ik niet weten. Toch vind ik ze niet helemaal niet bij elkaar passen.
Een hart van steen, Renate Dorrestein
Op deze cover zie je een oranje bank met de benen van een jong meisje erop. Na het fragment te hebben gelezen kan je dit terugverwijzen naar het feit dat het ook over een jong meisje gaat. Ik vind deze omslag wel intrigerend, omdat ik wel wil weten waar het boek over gaat, in tegenstelling tot de bovengenoemde boeken. Dit komt door de combinatie van de titel en de omslag, omdat de omslag je doet denken dat het meisje op de bank verdrietig is. Dan wil je weten waarom.
Het diner, Herman Koch
De omslag van dit boek is redelijk simpel, maar wel mooi gedaan. Je ziet een krab op een blauw bord liggen, op een delfts blauw tafelkleed met ook een blauwe achtergrond. Het rood van de krab springt er wel uit. Ook is het goed te combineren met de titel.

Nieuwe Cover:

Herschrijven 'Een schitterend gebrek'

Het anatomisch theater was donker toen Lucia binnenkwam. Ze ontdeed zich van haar bovenkleding in een bijkamer, waar ze schimmen zag van opgezette dieren en skeletten, maar ze hield zich goed en dacht aan haar beloning. Pas toen men de bovenluiken opende, zag ze dat ze midden in een amfitheater stond. Rondom haar zat een twintigtal toehoorders. De toehoorders waren heelmeesters in opleiding, leden van het gilde en vertrouwd met het menselijk lichaam. De professor stelde Lucia op haar gemak en deed niets zonder daarvoor eerst haar toestemming te vragen. De professor vatte alles wat hij in het Latijn had gezegd voor Lucia samen. De heelmeesters bestudeerden de vertekening van de huid en het verschil tussen de aangevreten plaatsen en die waar de oorspronkelijke pok geheeld was zonder open te barsten. Ze bekeken haar schouders en hals. De professor wees de plaatsen aan waar het venijn naar binnen was geslagen en onderhuids was doorgewoekerd. Hij vroeg haar enkele bewegingen te maken die haar moeite kostten. Hij schreef dat toe aan de verharding van littekens in het spierweefsel, een eigenaardigheid die hij beloofde later die dag op de snijtafel bij een dode te zullen doodleggen. Lucia sloeg een kruis voor de arme die haar plaats straks zou innemen, en ze probeerde haar gedachten te verzetten door wat rond te kijken. Ze zag opgezette geraamtes en ledematen en misgeboorten op sterk water die langs alle wanden stonden. De les duurde een uur, en na dit uur kreeg Lucia haar geld en ze was vrij om te gaan. Ze was bezig met zich aan te kleden toen de professor binnenkwam. Ze greep haar rok en bedekte haarzelf, maar hij verzekerde haar dat zij zich toch voor een chirurgijn niet hoefde te schamen. Hij bracht haar een tinctuur, die naar hij dacht het trekken van haar littekens kon verzachten en de huid waar die verhoornd was weer soepeler zou maken. Hij meende het goed, dacht Lucia, en ze bedankte hem. Toen liet hij wat van de vloeistof in zijn handpalm lopen en mengde die met de olie. Ze wist wat hij van haar wilde. Ze gaf hem zijn zin en ze liet zich door hem inwrijven. Hij nam haar staand en zijn gezicht bracht bij Lucia herinneringen terug. Zo begon haar Amsterdamse leven.